ДЕДО И ВНУК

ДЕДО И ВНУК

Еден слаб старец живеел со неговиот син, снаа и четири-годишен внук. Рацете на стариот човек трепереле, видот му бил матен и не можел убаво да се движи. Целата фамилија јадела заедно, на истата маса. Но, старецот не можел да јаде како што треба. Грашок се тркалал од неговата лажица на подот, а млеко му капело на чаршавот. Синот и снаата се нервирале поради нередот. "Мораме да направиме нешто во врска со стариот", рекол синот. "Доста ми е од неговото истурено млеко, гласно јадење и храна на подот". Така мажот и жената му наместиле посебна мала маса во аголот од собата и дедото јадел сам, додека остатокот од фамилијата уживале во вечерата заедно. Бидејќи дедото скршил чинија или две, синот му направил дрвена чинија. Кога фамилијата гледала накај дедото, понекогаш можеле да забележат солзи во неговите очи дури јадел сам. Сепак, единствените зборови кои парот ги имал за него биле острите прекори кога истурал храна. Четиригодишното дете го гледало сето ова молчејќи. Една ноќ, пред да вечераат, таткото го забележал неговиот син како игра на подот со дрвени парчиња. Го прашал детето мило: "Што правиш?". Исто така мило, детето му одговорило: "Ах, правам мала чинија за тебе и мама, за да јадете кога јас ќе пораснам.". Се насмевнал и продолжил да се занимава со дрвото. Неговите зборови многу ги погодиле родителите. Таа вечер, мажот го фатил дедото за рака и му помогнал да дојде до фамилијарната маса. Во остатокот од неговиот живот тој го јадел секој оброк со фамилијата. И поради некоја причина, ниту мажот, ниту жената веќе не изгледало дека се грижат кога ќе му падне лажица, или кога ќе го извалкал чаршавот. Децата се исклучително перцептивни. Мудрите родители сфаќаат дека секој ден градат темели за иднината на нивните деца.