Реката се запознава со пливање, а човекот со разговор.

среда, 11. јул 2012.

МАГАРЕ


МАГАРЕ
Еден ден магарето на еден селанец паднало во бунарот во неговиот двор. Животното со часови тажно плачело, додека селанецот се обидувал да смисли што да стори. Конечно решил - бидејќи животното е старо, а бунарот и онака треба да се затруппа, не вреди да се спасува магарето. Ги повикал пријателите да дојдат да му помогнат. Сите зеле лопати и почнале да фрлаат шталско ѓубре во бунарот. На почетокот магарето тажно и разочарано плачело, а потоа веднаш се смирило...Не се слушало повеќе неговото тажно рикање. Со секоја лопата врлено шталско ѓубре, која ќе паднела на неговиот грб, тоа правело нешто неочекувано. Го тресел од грбот и се качувало по една скала погоре. Како продолжувале селанецот и соседите да фрлаат ѓубре на животното, тоа го тресело и се качувало нагоре. Наскоро, сите изненадено гледале во магарето кое се качило преку работ на бунарот и излегло. Животот на тебе ќе фрла ѓубре и разни валканици. Трикот како да се излезе од бунарот е во тоа да го истресеш и да се качиш преку тоа една сакал повисоко. Секоја наша неволја е една скала. Можеме да излеземе и од најдлабокиот бунар, едноставно не откажувајќи се. Никогаш не се откажувајте!

Нема коментара:

Постави коментар